Hayvanlar alemi; ‘Küçükbaş’lar

Beş yaşında çoban iken...
Önümüzde yetmiş küçükbaş vardı.
Keçi, teke, oğlak, erkeç, cebiş…
Koyun, koç, kuzu…
Kırkbeş yıldır hepsini tanırım.
Hepsinin kendine has özelliği var.
Kimi yavru.
Kimi ergen.
Kimi anne, kimi baba.
Kimi sürü lideri.
Kiminin eti para eder.
Kiminin sütü.
Kiminin postu.
Hepsinin bir özelliği var.
Boyu posu.
Cinsi.
Özelliği…
Ne olursa olsun.
Sonuçta hepsi ‘küçükbaş’…
Bir çobanın önünde gider, otlar.
Bir çobanın peşinde gider, otlar.
Bir tutam ota…
İki ‘kuçu kuçu’ya..
Koşar.
Ne zamana kadar?
İnsanlara faydası bitene kadar.
Verim bitti.
‘Küçükbaş’ın işi bitti.
Başına bir kaza gelirse mezara girer.
Olmadı pazara gider.
En sonunda kazana girer.
***
Velhasılı…
İpinizi kimseye vermeyin.
Nereye çekerse, oraya gidersiniz.
İki ‘kuçu kuçu’ya bir ömür ‘mee’lersiniz.
Haberiniz olmaz.
Sütünüz biter.
Etiniz kazana girer.
Aklınız başınıza gelirde…
İş işten çoktan geçmiş olur.
Son pişmanlık neye yarar?